Ζούκοφ, Γκεόργκι Κονσταντίνοβιτς

(Georgi Konstantinovich Zhukov, Στέλκοβα 1895 – Μόσχα 1974). Ρώσος στρατάρχης. Πήρε μέρος στον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο, στην επανάσταση του 1917 και στον εμφύλιο πόλεμο, και το 1937 έφτασε στον βαθμό του στρατηγού. Όταν άρχισε ο πόλεμος εναντίον της Γερμανίας (1941), ήταν αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού, θέση που διατήρησε έως το 1943 όταν ανέλαβε την αρχηγία στρατιάς, με την οποία απελευθέρωσε την Κριμαία. Το 1945 ανέλαβε τη διοίκηση των στρατευμάτων του Δυτικού μετώπου και μπήκε νικητής στο Βερολίνο, όπου ως αντιπρόσωπος της ΕΣΣΔ δέχθηκε την παράδοση των γερμανικών στρατευμάτων (8 Μαΐου 1945). Έπειτα ανέλαβε τη διοίκηση των σοβιετικών στρατευμάτων κατοχής στη Γερμανία. Το γόητρο του Ζ. ήταν μεγάλο, όχι μόνο στον στρατό αλλά και σε ολόκληρη τη χώρα, γι’ αυτό ο Στάλιν, φοβούμενος τυχόν εκδηλώσεις βοναπαρτισμού, τον διόρισε διοικητή της στρατιωτικής περιφέρειας Οδησσού, απομακρύνοντάς τον από τα πολιτικά κέντρα. Αργότερα, επανήλθε στο προσκήνιο και έγινε υπουργός Άμυνας, από τον Φεβρουάριο του 1955 έως τον Οκτώβριο του 1957, όταν με απόφαση του προεδρείου της κεντρικής επιτροπής του Κομουνιστικού Κόμματος αποκλείστηκε από όλα τα στρατιωτικά και πολιτικά αξιώματα, με την κατηγορία ότι παραβίαζε τις λενινιστικές αρχές στη διοίκηση των ενόπλων δυνάμεων. Όμως, ο πραγματικός λόγος ήταν ότι προσπάθησε να αποσπάσει τον στρατό από τον πολιτικό έλεγχο του κόμματος.